Mario Sironi w Vittoriano w Rzymie
Jeden z największych mistrzów włoskiego XX wieku, Mario Sironi, jest prezentowany do 8 lutego 2015 r. w ramach dużej retrospektywy "Mario Sironi. 1885-1961" w Vittoriano w Rzymie.
Wystawa jest przeglądem całej kariery artystycznej Sironiego, malarza, ilustratora, rzeźbiarza, grafika, architekta i dekoratora. Poprzez jego najważniejsze dzieła zrekonstruowano całą jego produkcję, śledząc etapy jego malarstwa, od symbolistycznych początków do II wojny światowej.
Na wystawie znajduje się 90 prac, w tym szkice, czasopisma, rysunki, szkice przygotowawcze i ważna korespondencja z włoskim światem kultury XX wieku, które podkreślają różnorodną złożoność jego artystycznego korpusu na drodze od okresu symbolistycznego, a następnie kontynuując przez futurystyczne i metafizyczne epoki, lata 20-te, "kryzys ekspresjonistyczny" między latami 20-tymi i 30-tymi, przygodę z malarstwem ściennym w latach 30-tych, okres neometafizyczny i powrót do malarstwa lat 40-tych, aż po dekonstrukcyjne prace po II wojnie światowej, z duchowym testamentem artysty reprezentowanym przez ostateczną Apokalipsę. Prace obejmują zatem całą podróż życia artysty i ujawniają zdecydowanie antyakademicką koncepcję sztuki, otwartą na wpływy teatru, architektury, rzeźby, ilustracji i reklamy.
Sironi był niewątpliwie jednym z najbardziej oryginalnych włoskich malarzy i najbardziej reprezentatywnym dla swoich czasów, tak bardzo, że Picasso, mówiąc o nim, powiedział "jego sztuka jest wielkością", "masz wielkiego artystę, być może największego w tej chwili i nie zdajesz sobie z tego sprawy" Hiszpański malarz miał rację, ponieważ rehabilitacja Sironiego zajęła ponad 50 lat, ze względu na wydarzenia polityczne kraju naznaczone przemianami społecznymi, tragedią wojny i reżimem faszystowskim, do którego dołączył Sironi. Tylko uważna krytyczna ocena pozwoliła zrozumieć, jak był i nadal jest wielkim mistrzem o europejskiej randze.
Prace na wystawie pochodzą z najważniejszych muzeów publicznych i najbardziej prestiżowych włoskich kolekcji prywatnych. Sercem wystawy są monumentalne dzieła Sironiego, takie jak Robotnik (1936) i Imperium (1936), Pejzaż miejski z taksówką, Architekt, a także Apokalipsa z 1961 roku, jedna z jego ostatnich serii obrazów, a także rodzaj duchowego testamentu.
Jedna z sal wystawy poświęcona jest również współpracy Fiata i Sironiego, która rozpoczęła się w 1930 roku, a zakończyła w 1955 roku najnowszą reklamą Fiata 600.
Niezwykle nowoczesna postać, Sironi zamierzał stworzyć artystyczną kreację jako formę komunikacji i wszechogarniającego doświadczenia estetycznego, w którym istniał świat zaludniony przez ludzi, którzy cierpią i pracują, którzy nabierają godności wykonując swoje obowiązki, skromne postacie, ale jednocześnie wielkie i potężne osobowości .
