Dawid Donatella

Najsłynniejszym Dawidem florenckiego renesansu jest bez wątpienia ten autorstwa Michała Anioła, ale istnieją też inne Dawidy, które nie mają czego zazdrościć temu bardziej znanemu. Szczególnie Donatello stworzył nie jednego, ale dwóch Dawidów, jednego z brązu i jednego z marmuru, które znajdują się w Muzeum Narodowym Bargello we Florencji.

Z tej okazji chcemy opowiedzieć trochę o Dawidzie z brązu, znanym również jako nagroda David di Donatello, prestiżowa włoska nagroda filmowa.

Rzeźba została wykonana przez Donatello około 1440 roku, prawdopodobnie na dziedziniec Palazzo Medici, mierząc 158 cm i maksymalnie 51 cm średnicy. W 1495 roku, podczas drugiego wypędzenia Medyceuszy, posąg został skradziony przez tłum i przeniesiony do Palazzo Vecchio, jako symbol republikańskiej wolności. Dawid powrócił do rąk Medyceuszy w 1555 roku wraz z Kosma I.

Posąg łączy w sobie biblijnego bohatera Dawida i boga Merkurego. W rzeczywistości ma głowę Goliata u stóp i miecz, ale także skrzydlate buty Merkurego, które ścięły Panoptes Argo, gigantycznego pasterza o stu oczach.

Dawid przedstawiony jest w pozycji stojącej, ze spiczastym kapeluszem ozdobionym wieńcem laurowym, długimi włosami i głęboką twarzą, enigmatycznie pochyloną w dół. Poza butami, które sięgają kolan, ciało jest nagie z delikatnymi i żywymi rysami dziecka. Postawa jest jednocześnie dumna i pewna siebie. W rękach trzyma miecz i kamień, którym już uderzył przeciwnika.

Tutaj interpretacja ludzkiej postaci przez Donatello jest szczególnie wyrafinowana, młode ciało jest przedstawione w całej swojej doskonałości i sile, ale przede wszystkim wpływa na psychologiczne poddanie się, typową postawę wyzywającego nastolatka z atmosferą wyższości, świadomego, że dokonał "wyczynu", ukrytej twarzy i wyrazu między satysfakcją a melancholią.

Na wystawie w Muzeum Bargello, obok oryginalnego odrestaurowanego posągu, znajduje się identyczna replika odtworzona w całości ze złoceniami, które w oryginale zostały utracone przez lata.