Bargello Nationaal Museum: het verhaal

Het Nationaal Museum Bargello is het grootste museum van Italiaanse beeldhouwkunst en ook het belangrijkste ter wereld voor beeldhouwkunst uit de Renaissance. Het herbergt meesterwerken van Michelangelo, Donatello, Ghiberti, Cellini, Giambologna, Ammannati en andere belangrijke beeldhouwers, evenals een grote collectie toegepaste kunst.

Het Bargello Paleis is één van de oudste openbare gebouwen van Florence, waarvan de oorsprong nauw verbonden is met het ontstaan van de gemeentelijke samenleving. Nadat Florence een vrije gemeente was geworden, dus zijn eigen geld begon te munten en een periode van grote economische expansie inging, kreeg het een grondwet met een burgemeester en een kapitein van het volk. Daarom werd dit gebouw gebouwd (ongeveer 50 jaar voor het Palazzo Vecchio) om de Kapitein van het Volk een waardige zetel te geven.

Het deel dat uitkijkt op de via del Proconsolo is het oudste. Het project wordt door Vasari toegeschreven aan Lapo Tedesco, de vader en meester van Arnolfo di Cambio, die bestaande structuren integreerde, waaronder het paleis en de toren van Boscoli, maar ook andere huizen en torens van de Florentijnse Badia.

Het werk duurde bijna een eeuw, met de opeenvolgende uitbreidingen waaronder de bouw van de gewelfde binnenplaats, de schaal met het balkon erboven en de opening van elegante ramen. In de loop der jaren veroorzaakten burgerlijke onlusten, brand en natuurrampen ernstige schade aan het gebouw en vereisten herhaaldelijk restauraties.

In de tweede helft van de vijftiende eeuw, met de bevestiging van de hegemonie van de Medici en de overdracht van de politieke macht in het Palazzo Vecchio, werd het de zetel van de Raad van Justitie en vanaf 1574, onder Cosimo I de' Medici, werd het omgetoverd tot een stadsgevangenis. Van de "Bargello" (politiechef) die arresteerde, ondervroeg en ook zorgde voor de uitvoering van de vonnissen, heeft het paleis de naam gekregen die het vandaag de dag draagt.

In 1786 schafte Groothertog Peter Leopold de doodstraf af en werden de martelwerktuigen in het gebouw verbrand. De gevangenissen bleven in gebruik tot halverwege de negentiende eeuw, toen ze werden overgebracht naar het voormalige Murate klooster; zo begon de volledige restauratie van het gebouw, door Francesco Mazzei.

De oprichting van het Nationaal Museum van het Bargello vond plaats in 1865, tijdens de viering van Dante en is het resultaat van een lange en controversiële transformatie. Vanaf dat jaar werden veel belangrijke beeldhouwwerken uit de Renaissance in het paleis ondergebracht, waaronder meesterwerken van Donatello, Luca della Robbia, Michelangelo, Verrocchio en Cellini.

Vandaag de dag heeft het museum een buitengewoon aantal sculpturale werken, zodat gezegd kan worden dat voor liefhebbers van renaissancekunst het Bargello voor de beeldhouwkunst is wat het Uffizi voor de schilderkunst is.