Gelukkig einde voor Orpheus en Eurydice in het Bargello Museum
In het Nationaal Museum van de Bargello in Florence is tot 11 oktober de tentoonstelling "De beklimming van Orpheus: Tussen en voorbij representatie en abstractie", met werken van de Amerikaanse kunstenaar Adi Da Samraj. Het is de eerste keer in het Bargello voor een hedendaagse kunstenaar, die zijn werken uit de suites Orpheus One en Linead One (2007) presenteert in de twee galerijen die uitkijken op de binnenplaats.
Adi Da, overleden in 2008, heeft in meer dan veertig jaar nieuwe vormen van digitale technologie verkend door deze te combineren met vloeiende trekken en complexe en verfijnde afbeeldingen te creëren. Samraj heeft een artistiek oeuvre gecreëerd dat bestaat uit tekeningen, schilderijen, beeldhouwwerken en een grote en baanbrekende fotografische, videografische en digitaal gecomponeerde productie. Sinds 2000 heeft hij zijn werken opgenomen in suites die figuratieve of abstracte beelden verzamelen.
Het thema van de tentoonstelling is een hervertelling van de mythe van Orpheus en Eurydice waarin, in tegenstelling tot wat de mythe vertelt, de jonge Orpheus Euridice uit de onderwereld kan leiden. Voor deze werken gebruikte de kunstenaar primaire kleuren. Orpheus wordt voorgesteld door het blauw, terwijl Eurydice wordt geassocieerd met rood en geel (die het donkere rijk van het lijden voorstellen). De twee bewegen samen in de richting van een wit licht dat langs de onderwereld fietst.
Negen grote panelen en multimediaprojecties in het Bargello stellen een held voor die vanuit de wereld van het licht afdaalt naar de duisternis om zijn geliefde terug te brengen. Een zegevierende beklimming die het centrale thema wordt van de twee suites waarin het antieke communiceert met digitale beelden, wat een enorme visuele impact creëert.
De werken, waarvan sommige hier voor het eerst te zien zijn, vertegenwoordigen het einde van een onderzoeksproject dat het proces onderzoekt van het creëren van vormen met behulp van methoden van de historische avant-garde. De Amerikaanse kunstenaar overschrijdt het klassieke perspectief en kiest voor een a-perspectief dat afstanden wegneemt en vult met kleur. Hij kiest ook voor de abstractie die een tegenwicht vormt voor enerzijds de "Geomes", de primaire geometrieën van vierkanten, cirkels en driehoeken; en anderzijds de "Lineads", lijnen die vrij met de hand zijn geschetst. Het resultaat is een inhoud die geplaatst is in die mysterieuze en betekenisvolle ruimte van "tussen en over representatie en abstractie"
