Accademia Galerij: werken die je niet mag missen

De Galleria dell'Accademia in Florence staat werkelijk vol met kunstwerken die je kunt zien en bewonderen. Maar hier noemen we de belangrijkste, de werken die je zeker moet zien bij je eerste bezoek.

David van Michelangelo

Het was 1501 toen Michelangelo werd teruggeroepen naar Florence voor een opdracht van de Opera del Duomo. Hij werd gevraagd om te werken aan een beeld van immense proporties om een David te maken, met de beperking om het uit een groot blok marmer te hakken dat verlaten op de binnenplaats van de Opera del Duomo lag. Het marmeren blok was al toevertrouwd aan twee beeldhouwers, Agostino di Duccio en Antonio Rossellino, maar beiden hadden het project verlaten vanwege de vele onvolkomenheden van het materiaal. Michelangelo nam de uitdaging aan en tot 1504 werkte hij onophoudelijk aan de realisatie van de David. In zijn werk stelde hij David voor, de bijbelse held, het moment voordat hij de reus Goliath tegemoet trad, zonder zwaard maar met alleen zijn draagdoek, volledig naakt, gewapend met een sterk geloof in God, rationaliteit en intellect. Het beeld is zeker geïnspireerd door de esthetiek van de klassieke cultuur, maar belichaamt de man-held van de Renaissance, de hoofdpersoon van de geschiedenis die zich bewust is van zijn capaciteiten. Het beeld, 4,10 meter hoog en vijf ton zwaar, werd voor het Palazzo della Signoria geplaatst, waar je vandaag de dag een kopie kunt vinden.

Michelangelo's Gevangenen

Een ander belangrijk werk van Michelangelo, de Gevangenen, zijn vier imposante beelden die vooral bekend zijn vanwege hun suggestieve en krachtige onafgewerkte staat. Je kunt ze bewonderen langs de gang van het museum en ze kunnen worden gedateerd op een periode tussen 1519 en 1534. De Gevangenen zijn een voorbeeld van de praktijk die Michelangelo "onvoltooid" noemde. De vier beelden zijn in feite niet perfect glad, maar zijn opzettelijk in een onvoltooid stadium gelaten om een van de diepste thema's van menselijke onvolmaaktheid over te brengen. Ze stralen een gevoel van spanning en beweging uit, een worsteling van de figuur die uit het marmer lijkt te willen ontsnappen en de menselijke geest die zich probeert te bevrijden van het vlees om naar God te verlangen.

Model voor de verkrachting van de Sabijnse vrouwen

In de Galleria dell'Accademia staat het voorbereidende gipsmodel van de Verkrachting van de Sabijnse vrouwen door Giambologna. Het werk, van aanzienlijke omvang, valt op door de grote afmetingen en door de verfijnde plaatsing van naakte lichamen die een spiraalvormige beweging vormen. Met dit voorbereidende model bestudeerde Giambologna tot in het kleinste detail de groep die in een marmer van 10,4 meter hoog moest worden gehouwen.

Adimari huwelijkskist

Dit is het voorste deel van een huwelijkskist uit de XV eeuw of, volgens recente studies, het paneel van een hoofdborst van een wieg. In ieder geval wordt de connectie met de Adimari familie gegeven door de setting van de afgebeelde huwelijksscène, namelijk het eerste deel van Via de' Calzaiuoli dat vroeger Corso Adimari heette, waar zich talloze bezittingen van de familie bevonden. Het afgebeelde huwelijk in de buurt van de doopkapel van San Giovanni is vermoedelijk dat van Adimari-Ricasoli in 1420 of Adimari-Hammers in 1450. De pan wordt toegeschreven aan Scheggia, de jongere broer van Tommaso de' Cassai, in Florence beter bekend als Masaccio.

Kroning van de Maagd door Jacopo di Cione

Het belangrijkste werk dat vanaf februari 2014 te zien is in de Orcagna zaal is de majestueuze "Kroning van de Maagd" door Jacopo di Cione, volledig gerenoveerd in 2011. Het schilderij staat ook bekend als de "Kroning van de Munt", in opdracht van de officieren van de Florentijnse magistratuur die toezicht hielden op het slaan van de Fiorino. De tafel werd geplaatst in het voormalige hoofdkwartier van de Munt en uiteindelijk overgebracht naar de Uffizi en de Accademia Gallery. In de prachtige Pala is de Kroning van de Maagd afgebeeld, op een elegante hogere verdieping in vergelijking met de beschermheiligen van de stad Florence. In deze context versmelt het religieuze onderwerp met het burgerlijke en politieke gevoel dat wordt vertegenwoordigd door de symbolen in het gebeeldhouwde, vergulde en geschilderde frame.